Er is een plek welke als thuis voelt maar welke tegelijkertijd zo onbereikbaar is. Er is een plek welke tot de verbeelding spreekt zelfs wanneer je er al eens geweest bent. Er is een plek waar je een wereldreis kunt maken binnen één dag maar ook werelden kunt verkennen welke alleen bestaan in je fantasie. Er is een plek waar je kunt vliegen op een Banshee, waar je je vol kunt stoppen met de meest gekke snacks en waar je iedere avond meer vuurwerk ziet dan je netvlies kan verwerken. Er is een plek zoals Walt Disney World.
In deel 1 ( KLIK ) bezochten we het iconische Magic Kingdom en het in transformatie zijnde Hollywood Studios. We worden alweer wakker in het prachtige Animal Kingdom Lodge, zien de zebra’s vanuit ons raam voorbij lopen en pakken na een verfrissende douche onze spullen. En spullen pakken voor een dagje pretpark gaat hier verassend snel: het enige wat je nodig hebt is je Magic Band! De Magic Band is de sleutel tot onze hotel kamer, heeft de parktickets ingeladen, met de Magic Band kunnen we gebruik maken van ons (gratis) dining plan en foto’s die van ons worden gemaakt komen automatisch op de magische band terecht. “Iedereen zijn bandje om? Ja? Dan gaan we!”
Waar ik normaal altijd het report afsluit met een filmpje begin ik er nu mee. WAARSCHUWING: als je na het kijken van deze video ook naar Orlando wilt ben ik juridisch niet aansprakelijk 😉
Dag 3: Animal Kingdom
Al bij binnenlopen voel je: dit is geen normaal pretpark. Dit is iets unieks. We banen ons via een slingerend pad een weg door een jungle waarna we opeens oog in oog staan met de Tree of Life. Meer dan 300 diersoorten zijn in de stam gebeiteld en de 102.000 handgemaakte bladeren bewegen sierlijk in de Amerikaanse wind. Dat is nog eens een binnenkomer. Hoe prachtig dit alles ook is, toch hebben we op deze vroege ochtend maar 1 doel: Pandora.
We slaan linksaf en volgen een lang pad. De bestrating verandert, omgevingsgeluiden veranderen subtiel en zelfs de beplanting en lantaarnpalen veranderen naarmate we de weg volgen. We zien her en der al wat vreemde creaties, lopen met een steeds langzamere pas door, kijken na een tijdje naar rechts en laten onze monden tot de grond zakken van verbazing. WAUW. Dit kan niet écht zijn, het kan gewoon niet.
Hoe dieper we in het gebied belanden hoe immenser alles wordt. Hoe meer we het in ons op proberen te nemen des te meer we zien. De enorme bergen welke boven ons hoofd zweven, de rotswanden daarachter welke oneindig lijken door te gaan en de vegetatie die hier al honderden jaren lijkt te groeien: dit is pretparkperfectie. Hoe natuur en decor verweven worden tot 1 organische wereld is werkelijk waar van ongekende grootsheid. Dit is niet zomaar iets, dit is Pandora: the world of Avatar, en ik kan niet wachten om mijn netvlies te trakteren op alles wat deze wereld te bieden heeft.
In het water drijven bijzondere wezens welke, als je naar ze zwaait, water spuiten. Langs het pad staat een enorme plant waarvan het hart voelbaar harder gaat kloppen als je je hand erop legt en weer ergens anders heeft de lokale bevolking, de Na’vi, zelf verschillende trommels en andere instrumenten gemaakt. Ieder paadje brengt je weer bij een andere verassing. Voor de 2 grootste verassingen moeten we echter toch binnen zijn.
We beginnen bij de Na’Vi river Journey. We nemen plaats in een 6 persoons bootje alvorens we worden uitgezet op een rivier. De avond lijkt gevallen en een bioluminescerende (over goede scrabble woorden gesproken) jungle ontvouwt zich voor ons. De kleurenpracht is betoverend en de projecties zijn mooi verweven in de fysieke decors. Het hoogtepunt van de darkride is ongetwijfeld wanneer je richting het einde langs de Shaman vaart. Deze zingende animatronic is technisch zo goed en soepel dat je twijfelt of er een echt persoon zit of dat je ogen je toch bedriegen. Dat deze animatronic alleen al het kostplaatje heeft waar een normaal park een hele attractie voor moet bouwen laten we even buiten beschouwing. Het tochtje op de rivier is ontspannend en is oogstrelend, een wauw ervaring is het echter zeker niet.
We zetten onze tocht door Pandora verder en stappen in de wachtrij van momenteel de meest populaire attractie ter wereld: Flight of Passage. De wachtrij voert je over avontuurlijke bruggen langs de rotswanden op alvorens je naar binnen gaat. Prachtig beschilderde grotten, een lichtgevende jungle, een laboratorium met fascinerende wezens welke aan testen worden onderworpen en alweer zo’n indrukwekkende animatronic trekken aan ons voorbij: dit moet haast wel de meest uitgebreide wachtrij ter wereld zijn. We laten ons voorsorteren en nemen even later plaats met een klein groepje in een kleine ruimte. Mocht je niet gespoilerd willen worden dan wil ik je aanraden om nu een flinke zwaai aan je scrolwieltje te geven 😉
De assistent van de professor vertelt wat er gaat gebeuren: met een speciale Link stoel worden we aan een Avatar gekoppeld (je weet wel van die blauwe wezens) en daardoor krijgen we de mogelijkheid om op een Banshee (een soort van draak) te vliegen. Vervolgens wordt op een bijzondere manier onze genetische informatie verkregen om te bepalen aan welke Avatar we gelinkt kunnen worden. We lopen verder en in een andere ruimte legt professor Jackie Ogdon ons uit hoe de genetische koppeling in zijn werk gaat waarna we ook de veiligheidsinstructies krijgen. We lopen weer door, volgen ons nummer en gaan op de ‘link chair’ zitten welke het beste te vergelijken zijn als de zitjes van een Disco-coaster of de Booster Bike. Alsof je op een soort van paard zit schuif je op de stoel waarna een beugel omhoog klapt in je rug.
Op het scherm zie je je eigen gezicht welke langzaamaan verandert in die van een Avatar, waarna het opeens overal flitst en BAM je zit in een boom en ziet Pandora van bovenaf. Om me heen vliegen verschillende Banshees waarna ook de Banshee waarop ik zit het luchtruim verkiest. Hij daalt af naar beneden en zoeft langs een waterval waarvan ik de nevel in mijn gezicht voel. We vliegen met soortgenoten mee, passeren langs wezens waarvan het bestaan onbekend was en ontsnappen aan een iets minder vriendelijke bewoner. Ik dacht dat het onmogelijk was, maar het lijkt alsof ik vlieg, nee het lijkt niet zo, het is zo. Ik vlieg!
Als ik de Banshee voel ademen tussen mijn benen wanneer hij even uitrust in een grot welke langzaam tot leven komt kan ik me niet meer bedwingen. Mijn ogen worden vochtig en als we langzaamaan weer beginnen te vliegen en het uitzicht over de betoverende wereld zich opnieuw ontvouwt rollen de tranen over mijn wangen. Letterlijk snikkend vlieg ik rond op de Banshee waarvan ik wil dat er geen einde aan komt. We landen sierlijk op een tak, een soort walvis springt voor onze ogen uit de oceaan terwijl de zon naar beneden zakt. Het licht flitst weer in de ogen en binnen een fractie van een seconde zitten we niet meer op een Banshee maar weer in het lab op een stoel.
Ik weet dat ik vaak met superlatieven praat, maar als ik zeg dat er in een attractie nog nooit tranen uit mijn ogen zijn ontsnapt moet je geloven dat dit ongekend is. Het lijkt gewoon écht alsof je vliegt. Dit is zoooooo goed gedaan dat het bijna niet waar kan zijn. Als ik verderop in de vakantie tijdens een tweede, derde en vierde ritje de attractie verlaat met vochtige ogen weet ik dat dit gewoon de max is. Disney bewijst hiermee dat ze de pretparkkoning zijn en ook van plan zijn deze te blijven.
We zijn nu al een aardige tijd in Animal Kingdom maar hebben echter nog geen dier gezien. Daar zullen we eens snel verandering in brengen. Doorheen het park zijn prachtige dierenverblijven verweven en in de speciale ‘trails’ ga je op ontdekkingstocht langs verschillende diersoorten. Volledige tempels en enorme bouwwerken trekken aan ons voorbij terwijl we dieren opsporen. Dit is niet zomaar en dierentuin, dit is een hypergethematiseerde omgeving die authentiek aanvoelt. Ook blijkt het dat er niet lang geleden een tijger tweeling geboren is: genieten!
Een van de andere grote attracties van het park is Expedition Everest. Na het doorlopen van het Yeti-Museum in de wachtrij wordt je met 33 andere expeditieleden in een trein de besneeuwde berg opgestuurd. Al snel blijkt dat het spoor ophoudt en zak je achteruit de berg in om niet veel later oog in oog te staan met de Yeti. Dit is een dijk van een achtbaan die geweldig veel familie thrill in zich heeft. Het thema is groots en prachtig, de rit is afwisselend, spannend en snel. Met een snelheid van 80 km/h, een lengte van ruim 1,3 km, een hoogte van 34 meter en een ritduur van bijna 3 minuten is deze baan qua statistieken ook niet de minste. En met het Hollandse tintje van Vekoma welke de baan heeft gebouwd is deze stalen berg natuurlijk nog nét iets mooier 😉
We nemen even de tijd om te kijken naar wat er in de Tree of Life zit. Via een kronkelend pad dwalen we af naar de wortels en in de bast van de boom hebben de insecten van ‘It’s Tough to be a Bug’ een theater gebouwd. Hilarische filmposters van producties als Beauty and the Bees, Web Side Story en My Fair Ladybug prijken aan de muren. Als we met onze ‘Bug Eyes’ plaatsnemen toont Disney alweer aan (door de jaren heen hebben we de film meermaals gezien) dat een 4D film zeker niet ouderwets is. Een hilarisch plot gecombineerd met goede effecten in de zaal en mooie animatronics zorgen ervoor dat het letterlijk voelt alsof we in de film zitten, leuk leuk! Wat we overigens ook ‘leuk leuk’ vinden is de ontmoeting met Donald Trump, uhm Duck.
In darkride Dinosaur nemen we plaats in een jeep welke ons terug de tijd in gaat sturen om een dinosaurus naar het nu te halen. Uiteraard loopt dit niet zoals gepland en dreigt er, eenmaal aangekomen in de prehistorie, een meteoriet in te slaan. Vol met heftige bewegingen maneuvreert de jeep zich een weg door het donkere bos waar de ene na de andere angstaanjagende dino de inzittenden flink laat schrikken. Uiteindelijk zijn we nét op tijd weer terug bij de tijdmachine en kunnen we onze dag veilig voortzetten. Nerdweetje: wist je dat de rookmachine welke het gehele showbuilding van rook moet voorzien een van de grootste in zijn soort binnen de pretparkwereld is?
De rit zelf is, mede door het geniale ritsysteem, erg vermakelijk maar Indiana Jones, waarvan het parcours precies hetzelfde is, is toch écht wel véél beter. Mochten ze deze attractie in de toekomst, net als zijn hoodrolspelers, laten uitsterven dan hoor je ons niet klagen. Mits er een man met hoed en een rollende stenen bal voor in de plaats komt
Van al dat gevaar krijgt de innerlijke mens trek dus we scannen onze magic band om wat Amerikaanse traktaties halen. De friet met pulled pork is heerlijk en het oranje drankje (geen idee wat het was maar hé er zat genoeg alcohol in) weet ons wel te bekoren. De baked mac ’n cheese is vooral erg vet, maar het vlees in de ene variant en de garnalen in de andere zorgen toch voor de nodige smaak.
https://imgur.com/uJmuwdl.jpg%5B/img%5D
Het lijkt ons een prima idee om de after dinner dip uit te zitten bij een van de shows. Festival of the Lion King bied acrobatisch spektakel in een vernuftig decor met de welbekende muziek die ik onderhand stiekem wel een beetje beu ben. Het hoogtepunt is ‘The Circle of Life’ welke gezongen wordt door een dame met een dijk van een stem (en qua postuur zoals het betaamd ook iets wegheeft van een dijk). De Finding Nemo musical pakt het anders aan. De temperatuur is in het grote theater zoals je in Amerika gewent bent: airco op standje driemoeljoenvijfhonderdachtendertig. Voordat de show dus ook maar begonnen is hebben we al kippenvel, al moeten we dus eerlijk vermelden dat dit zijn redenen heeft. De humor, uitstekend achterwerk en de aanstekelijke speciaal voor deze show geschreven nummers zorgen voor een vervissende, uhm, verfrissende show.
Op attractiegebied hebben we nog 1 grote attractie af te strepen en dus stappen we aan boord van de Kilimanjaro Safari. We nemen plaats in een grote safari truck en onze chauffeuse begint al snel te rijden en vlot te babbelen. Van moeder giraffe met haar kleintje op een enorme vlakte, een leeuw welke vanuit een hoge rots net als Simba majestueus op ons neer kijkt tot prachtige olifanten: we spotten de ene diersoort na de andere. De oppervlakte waar we doorheen rijden is enorm en haast niet voor te stellen. (even ter vergelijking, deze safari neemt evenveel ruimte in beslag als het volledige Magic Kingdom).
Hoewel het aanvoelt als natuur is het meeste stiekem thematisering. Simpele bomen zijn zo geknipt dat ze lijken op Acacia bomen (als Disney planten in vormen van Disney figuren kan knippen dan zullen ze dit vast met de ogen dicht doen), Baobab bomen zijn volledig nep en onder andere in de topjes van de neppe rotsen bij de leeuwen zit airco ingebouwd zodat de dieren daar fotogeniek bovenop gaan liggen. Maar als je die foefjes allemaal niet weet waan je je in het Krugerpark van Florida. Het gehele Afrikaanse themagebied eromheen doet je trouwens ook vermoeden dat je Afrika bent, wat een details en wat een sfeer!
Dag 0: EPCOT
We teleporteren onszelf even terug naar de dag van de vliegreis. Na een lange vlucht zijn we eindelijk aangekomen in ons hotel Animal Kingdom Lodge en Bryan en ik kunnen het niet laten om direct nog de bus in te springen om te genieten van anderhalf uur EPCOT. We zijn bijna 24 uur op en de klok tikt inmiddels 21:30 wanneer we uit de bus stappen en oog in oog staan met ‘de bol.’ De geur van het vuurwerk van IllumiNations hangt nog in de lucht waarbij we elkaar aankijken en ik denk: we zijn thuis. Onze eerste voetstappen in Disney World zijn die onder een gevaarte door gemaakt uit 11.324 met de hand ingezette triangels die samen onze wereld symboliseren. EPCOT, wat is het een genoegen om je weer te zien.
We vliegen de wachtrij van Test Track in, ontwerpen onze eigen auto en stappen aan boord van de wagen. In het futuristische landschap doorstaan we verschillende testen waarna we tot 104 km/h versnellen in de snelheidstest. Toppertje hoor!
We eten een hapje en stappen daarna snel door want willen nog 1 attractie doen voordat het park zijn deuren sluit: Frozen Ever After. Voor ons beide is deze attractie nieuw en vanaf het moment dat we wegvaren en oog in oog staan met Olaf zijn onze kaken bevroren. Geen zinnig woord kunnen we meer uitbrengen behalve ‘ooh’ – ‘aah’ – en – ‘wauw’. Het ultieme hoogtepunt van de rit is de ‘Let It Go’ scène waarbij een hyperrealistische Elsa ons toezingt. My god, dit is perfectie. De attractie is mooi, de animatronics zijn ongekend (een Olaf die met je meeloopt: hoe dan?!?) en het verhaal is een heerlijk ander verhaal dan de film. Hier en daar zie je dat de attractie het moest doen met een bestaand gebouw (de lifthill is niet al te fraai en sommige scène overgangen zijn niet moeders mooiste) maar wat is dit een dijk van een attractie. We pakken het busje terug naar ons hotel en gaan met een grote glimlach slapen.
Dag 4: ECPOT
Het duurt enkele dagen voordat we weer terug zijn, ditmaal met zijn vieren. In Future World bezichtigen we het aquarium wat bij zijn opening het grootste ter wereld was, bezoeken we de verouderde darkride Journey to Imagination, vliegen we over de aarde met de geweldige Soarin’, is Test Track nog steeds even kicken en leren we de historie over communicatie op aarde in Spaceship Earth. Telkens blijf ik me weer verbazen wie het toch heeft bedacht om een gigantische darkride in een ‘zwevende’ bol te bouwen, en ook nog eens een steengoede en educatieve darkride. En dit beleefden we allemaal op 1 ochtend, nu is het tijd voor de lunch.
We zakken af naar World Showcase wat het culinaire mekka is van Walt Disney World (en ver daarbuiten). We eten heerlijk Marrokaans, trakteren onszelf op franse gebakjes (verkocht door échte Franse mensen) en sluiten de boel af met een cronut. Een cro-wat? Jazekers! Dat is een donut omhuld met bladerdeeg, gefrituurd (uiteraard) en afgetopt met een flinke toef vanille roomijs. Heeeeeeerlijk! Sonja Bakker zou er spontaan een wegzakker van krijgen. Alles wordt uiteraard betaald met het gratis Dining Plan op onze Magic Band.
World Showcase is een samensmelting van culturen op een enorme schaal, als kind is dat wellicht saai maar als volwassene is dat genieten. Recht-toe-recht-aan van de ene naar de andere kant lopen levert je 1,9 km op op je kilometerteller. Zie het dus als een boulevard XXL maar dan met enorme paviljoens met ieder zijn eigen horeca, gebouwen, pleintjes, entertainment en in sommige gevallen ook attracties. Meer vakantiegevoel dan hier ga je niet krijgen in een pretpark.
We steken met een bootje het enorme meer over en stappen aan boord van Mission Space welke de techniek heeft van een échte ruimtevaarttrainer. En dat merk je. Hoge G-krachten worden op je losgelaten en dat maakt het niet de meest magische of genietbare, maar zeker een bijzondere ervaring. Bijkomen doen we in een attractie die we allemaal nog nooit gedaan hebben: Living with the Land.
En trein-boot (heel veel bootjes achter elkaar die door een vaargeul gaan) voert ons eerst door enkele grootse scènes waar de werking van de krachten der natuur wordt uitgelegd. Droogte, water, aarde, wind en weet ik veel wat nog meer passeren de revue. Vervolgens varen we op een rustig tempo door verschillende kassen waar planten, groenten en ander soort voedsel wordt verbouwd. Het klinkt verschrikkelijk burgerlijk en heel erg Flevohof, maar ergens was deze vertoning nog wel tof oh shit rijmen is écht te cliché… uhm.. zeker genietbaar.
Langzaamaan is het tijd voor het diner en bij Tepan Edo schuiven we maar al te graag aan tafel, alhoewel is dat hier eigenijk niet het geval, we schuiven namelijk aan de grillplaat. Een vriendelijke Japanse dame brengt ons heerlijke (te dure) cocktails maar hé, lang leve het dining plan, en een andere dame in koksbuis bereid voor onze ogen het eten. Onder het geklink van Japanse kreten gooit ze de messen door de lucht, vliegen de scampi’s en biefstukken over de gril en passeert ook Mickey, zij het in de vorm van olie op de plaat, de revue (al zullen er ’s nachts zeker ook een boel Mickeys rondlopen gehehe). Het eten is voortreffelijk en het spektakel eromheen is fantastisch. Ik kan iedereen aanraden om hier een reservering te maken, het is de (Japanse) Dollars meer dan waard.
Een Disney park zou geen Disney park zijn als er niet iedere avond vuurwerk de lucht in geknald wordt, met IllumiNations is dat zeker het geval. De opbouw van de show is wellicht aan de ouderwetse kant (de opvolger is ‘as we speak’ in de maak) maar de hoeveelheid vuurwerk laat World Showcase denderen. Hier wordt iedere avond een hoeveelheid buskruit de lucht in geknald waar zelfs Noord-Korea jaloers op is.
Nu de nacht toch gevallen is kunnen we ook wel vertellen wat we gisteren in Animal Kingdom nog beleefd hebben. In verband met de dieren is vuurwerk uit den boze maar een avondspektakel moest en zou er komen dacht Disney. Geplaagd door storingen waardoor de show maanden vertraging opliep was Rivers of Light eindelijk daar. We komen een paar minuten van tevoren aankakken bij de tribune, welke alleen toegankelijk is met een Fastpas+ reservering en worden door een castmember meegenomen en op rij 1 neer gezet. Is dat even geluk hebben!
Rivers of Light is een show die projecties op watergordijnen, fonteinen en bewegende boten en objecten combineert. Het is geen show die gemaakt is om te imponeren, het is een show die je laat genieten van schoonheid, kleuren, prachtige muziek en van beelden van de natuur. Het geheel wist ons zeker te bekoren en de show zit Animal Kingdom als een jas. Hier hoef je niet te knallen om te knallen, daarvoor kun je in de andere 3 parken terecht.
We betreden een donker Pandora welke op een eerste oogopslag niet de verwachtingen inlost, plaatjes op internet gemaakt met dure camera’s met extreem lange sluitertijden hebben namelijk een onrealistisch beeld geschapen. Naarmate onze ogen wennen aan de duisternis komt de schoonheid van het gebied weer steeds meer naar boven en word ons netvlies toch op oogstrelende vergezichten getrakteerd.
Onze innerlijke mens wordt ook getrakteerd want in het lokale restaurant hebben ze het meest lekkere counter service eten wat we ooit hebben gehad. Je kiest een basis (een soort rijst, aardappels of iets anders), de ‘protein’ (vlees, kip of groeten) en een saus en voilà een heerlijke redelijk gezonde maaltijd staat voor je neus. Bestel er nog en blauwe sangria en een blauw Avatar dessert bij en je smaakpapillen zijn in de zevende pretparkhemel! TIP: als je een gratis ‘iced water’ besteld krijg je een plastic beker welke je vervolgens in het restaurant ook vol kunt gooien met alle soorten frisdrank, geen hond die er naar omkijkt. Tja je bent een Hollander of je bent t niet hé?
Animal Kingdom is een park welke de wonderen der natuur viert en dat op een subtiele manier doet. Een achtbaan van 1,3km lang, een Savanne waar qua formaat bijna de Efteling inpast, zwevende rotsen en paleizen waar tijgers doorheen klauteren zijn natuurlijk verre van subtiel, maar nergens is het ‘in your face’. Ik heb dit park ondergewaardeerd omdat ik het natuurlijke thema makkelijk vond, maar ben het park gaan waarderen. Achter alles gaat meer imagineering en aandacht schuil dan ik had gedacht, en met de toevoeging van Pandora maakt het dit een van mijn meest favoriete parken op aarde.
EPCOT lijkt totaal verschillend van Animal Kingdom maar is dat qua gedachtengang niet. Waar Animal Kingdom je de wonderen van de natuur wil laten ervaren beleef je in EPCOT de wonderen van de mens en de wereld die daarbij gepaard gaat. De wereld van cultuur, architectuur, wetenschap en vakmanschap komen hier tot leven. Hollywood Studios viert de wonderen van de film en Magic Kingdom viert de wonderen van de fantasie. Waar de Universal parken als ‘meer van hetzelfde’ aanvoelen vormen de Disney parken dan ook een welbedacht en prachtig divers palet.
https://imgur.com/W2gwO8w.jpg%5B/img%5D
Walt Disney World is een fenomeen binnen de pretparkwereld en dat is het niet voor niets: nergens vind je zo veel parken bij elkaar op een schaal als deze. Het is met recht een wereld op zich waarin je ruim een week kunt leven in een magische bubbel. Het voelt alsof de boze buitenwereld even niet bestaat en dat gevoel is onbetaalbaar. Het hele bezoek loop je rond met een glimlach van oor tot oor niet wetende dat er op het einde een naald op je ligt te wachten, een naald om die volmaakte Disney bubbel waar je zo van geniet door te prikken.
We hebben een wereldreis gemaakt binnen één dag en werelden verkend die alleen bestaan in onze fantasie. We hebben gevlogen op een Banshee, ons volgestopt met de meest gekke snacks en iedere avond meer vuurwerk gezien dan ons netvlies kon verwerken. We kwamen, we zagen en we genoten van het legendarische Walt Disney World.
Als de koffers in de auto liggen pak ik de naald, ik hou hem voor me uit als we beginnen te rijden en als we onder de toegangspoort van het resort doorrijden prik ik ‘pop’ de bubbel door. Met heimwee in het hoofd trekt het ‘gewone’ Amerikaanse landschap weer aan ons voorbij. We laten het asfalt ons richting de kust begeleiden niet wetende dat er een nieuwe onontdekte bubbel op ons ligt te wachten. En dan opeens glimt hij daar aan de horizon: de Disney Cruise.
Word vervolgd…
Lars
Ongelofelars 
