Als je grootste icoon een muis is en ook veel van je filmkarakters pratende wezens met vacht zijn mag een dierenpark niet in je arsenaal ontbreken, althans dat moet Disney in 1998 gedacht hebben. In Disney’s Animal Kingdom komen mens en dier samen in een wereld die zijn gelijke niet kent. Walt Disney World toont hier een representatie van de natuur, maar dan met een flinke dosis magie en attractiviteit. Hoewel de weergoden ons niet lijken te pleasen vandaag hebben we toch allemaal een T shirt met een jungle printje aangetrokken. Het zijn immers de details die het ‘m doen he?
Over details gesproken: terwijl we de toegangspoorten passeren en ons wanen in een sprookjesachtige jungle onstaat na een korte wandeltocht een uitzicht op een van de meest indrukwekkende en detailrijke weenies die pretparkland in petto lijkt te hebben: the tree of life. En wat een imposant bouwwerk is dit, het is simpelweg ongekend. Deze 44 meter hoge boom stelt meer dan 400 diersoorten tentoon in zijn indrukwekkende bast en wuift zijn 102,583 met de hand gemaakte bladeren in de wind. We nemen onze kans om met een ‘avontuurlijke’ pose op de foto te gaan waarna de mensen die om ons heen staan roepen: “That’s such a cool pose” en hem vervolgens kopiëren. We voelen ons net zo fancy en invloedrijk als Britney Spears.
De drukte laat nog op zich wachten en dus besluiten we om rechts af te gaan en naar Dinosaur te lopen. Dinoland U.S.A. is in het echt een stuk minder lelijk dan de foto’s doen vermoeden en vol onwetendheid stappen we in de wachtrij van Dinosaur. Althans wachtrij? We kunnen meteen doorlopen. De voorshow maakt ons duidelijk dat wij uitverkozen zijn om in een Time Rover terug te reizen in de tijd en enkele dinosauriërs te redden nét voordat de ‘big bang’ ze uit laat sterven. Toevallig toch dat wij deze taak hebben? Tijd om de spierballen en moed uit onze rugzakjes te halen dus.
We nemen achterin plaats in het prachtige voertuig en wanen ons, na het rijden door een time-portal in een ware jungle. Onze jeep slingert door het oerwoud waar de nacht gevallen is en waar we dus niet veel meer zien dan wat dino’s, bomen en inslaande kometen. Op een gegeven moment laat een T-Rex ons schrikken waarna hij met de wagen meeloopt (ja de animatronic loopt mee, VET!) De enorme komeet komt dichter en dichter bij dus we gaan met een rotvaart door de jungle om op tijd bij de portal terug te zijn. Wat toen volgde was het grootste en meest heftige schrik effect dat ik ooit heb meegemaakt. Iets met een Dino die opeens heel dichtbij en luidruchtig was. HELP. Geloof je niet dat we bang waren? Gelukkig hebben we de foto’s nog…
Na een tweede ritje weten we het zeker, wat is deze attractie genieten! En Sherelynn zegt wat we allemaal denken: “Na al die schermen in Universal is het heerlijk om een attractie te doen waar wél alles echt is”
We nemen even de tijd om te kijken naar wat er in de Tree of Life zit. Via een kronkelend pad dwalen we af naar de wortels en in de bast van de boom hebben de insecten van ‘It’s Tough to be a Bug’ blijkbaar een theater gebouwd. Hilarische filmposters van producties als Beauty and the Bees, Web Side Story en My Fair Ladybug prijken aan de muren. Als we met onze ‘Bug Eyes’ plaatsnemen toont Disney aan dat een 4D film zeker niet ouderwets is. Een hilarisch plot gecombineerd met goede effecten in de zaal en mooie animatronics zorgt ervoor dat het letterlijk voelt alsof we in de film zitten, leuk leuk! Wat we overigens ook ‘leuk leuk’ vinden is de ontmoeting met Pokémon tas, uhm Pocahontas.
Als je in ‘Animal Kingdom’ bent is het natuurlijk van groot belang om dieren te spotten. Laat het nu net tijd zijn voor onze Kilimanjaro Safari fastpass! We nemen plaats op de voorste rij van een grote safari truck en onze chauffeuse begint al snel te rijden en vlot te babbelen. Het voelt alsof we in een echte jungle rijden en Sherelynn, welke een jaar geleden in Zuid-Afrika was, zegt dat dit echt het safari gevoel oproept. We spotten de ene diersoort na de andere welke zich erg dichtbij bevinden. Van de moeder Giraffe met haar kleintje op een enorme vlakte, een leeuw welke vanuit een hoge rots net als Simba majestueus op ons neer kijkt tot prachtige olifanten. De oppervlakte waar we doorheen rijden is enorm en haast niet voor te stellen. (Even ter vergelijking, deze safari neemt evenveel ruimte in beslag als het volledige Magic Kingdom). Oftewel: het Krugerpark van Florida.
Voor we het weten zitten we, na een wandeling door een prachtig aangelegd Afrikaans dorpje, in de Arena van ‘Festival of the Lion King’. Live zang, dans, acrobatie, toneel, parade wagens en spektakel worden gecombineerd in een wervelende show die onze innerlijke leeuwtjes wakker weet te maken. Heel het publiek brult er, op zijn Amerikaans, gedurende de gehele show op los met uitzondering van 1 moment: the Circle of life. Dit lied heeft zo’n cultstatus en zo’n emotie dat het raakt. De zangeres heeft een dijk van een stem en blaast iedereen weg terwijl de cast het geheel visueel verzorgt. Het nachtegaaltje heeft overigens ook de omvang van een dijk maar dat terzijde.
Met een treintje (tevens de enige manier om hier te komen) belanden we in ‘Rafiki’s Planet Watch’ waar educatie bovenaan staat. We mogen een kijkje nemen in het onderzoekscentrum waar uitgelegd wordt hoe ze de dieren verzorgen en waar je ook live een operatie kunt zien. Buiten is een soort van kinderboerderij wat helemaal Silvie haar ding is en waar we haar dus zien genieten alsof ze weer 7 is. De grote verassing komt echter wanneer we plaats nemen in een kleine donkere kamer waar we een hoofdtelefoon op moeten zetten en onze ogen moeten sluiten. Middels enkel alleen audio worden we door Rafiki meegenomen in de Jungle wat zo écht aanvoelt dat het eng is. Als we ietwat opgelaten weer uit het hokje komen kunnen we het uiteraard niet laten om even met Rafiki zelf op de foto te gaan.
We doen mee aan een heerlijk ‘Bollywood’ dansje als we richting Asia huppelen waar met iedere stap het uitzicht op (voor mij) DE attractie van Animal Kingdom beter wordt. Het is ziekelijk hoe imposant dit bouwwerk is en noem me overemotioneel, maar ik had toch een brok in de keel toen ik voor het eerst een trein uit die massieve berg zag knallen.
De wachtrij, welke door een Yeti museum kronkelt, is prachtig en vol verwachting nemen we plaats in de wagon. Na een kort coaster stukje worden we de berg opgetakeld waar we na een kleine drop meteen tegen een probleem stuiten: de omgebogen rails. Silvie mompelt in zichzelf: “”dit is echt verschrikkelijk” en schreeuwt het van binnen uit wanneer we enkele seconden later achteruit de berg inzakken. Een pittig coaster stuk staat ons te wachten en ook de confrontatie met de Yeti zelf is iets om niet te vergeten.
Terwijl we in de remmen staan kan ik maar 1 ding zeggen: WAUW. En velen met mij.
We lopen Tarzan tegen zijn (goddelijke) lijf waarbij we het totaal niet erg vinden dat hij alleen een lendendoek draagt. Hij snapt niets van de camera en kijkt vind onze kleren maar raar, praten kan hij ook niet dus op de vraag hoe hij zo ‘in shape’ blijft krijgen we geen gehoor. Zijn dieet geheim volgt echter al snel wanneer hij even later in het haar van Silvie op zoek gaat naar eten. Ach, moet ze ook maar niet zo veel kokos shampoo gebruiken…
Aangezien het buiten nu met bakken uit de hemel komt lijkt het wel een aquarium, vandaar dat de keuze om in de Finding Nemo Muscial zee te stappen al snel gemaakt is. De temperatuur is in het grote theater zoals je in Amerika gewent bent: Airco op standje driemoeljoenvijfhonderdachtendertig. Voordat de show dus ook maar begonnen is hebben we al kippenvel, al moeten we dus eerlijk vermelden dat dit zijn redenen heeft. Over de musical zelf kan ik weinig zee-gen, uhm zeggen. Het is een Nemotastisch Adembenemend Theaterstuk oftewel: NAT. Prachtige decors, geweldige zang, creatieve kostuums en een goede cast, het begint bijna eentonig te worden zo…
Het is veel te koud maar we moeten en zullen onze Fastpass gebruiken voor Kali River Rapids. De rit start veelbelovend en lekker duister in een omgeving waar bomen kappers actief zijn. Een enorme drop volgt waarbij iedereen maar dan ook echt iedereen nat is tot op zijn onderbroek, of lendendoek als je Tarzan heet. We varen nog een paar bochten en als het station weer in zicht komt proesten we het uit terwijl we roepen: WAS DIT HET?!?! Wat een anti-climax en wat Disney onwaardig. Zo zie je maar weer: ook het dierenrijk heeft dat ene familielid die er eigenlijk nét niet bij hoort… Kali River Rapids is dus eigenlijk een soort van de Scar van de Leeuwenkoning.
We wandelen de verschillende ‘Animal Trials’ af waarbij het thematisch niveau ongekend is. In en door het tijgerverblijf is een volledige tempel gebouwd, de apen slingeren door een grotesk en avontuurlijk bouwwerk en zelfs de vleermuizen hebben een prachtig onderkomen. Nergens voelt het alsof er een directe afscheiding is tussen jou en de dieren, het voelt alsof mens en dier samen staan.
Na nog een ritje op Expedition Everest is het tijd om de balans op te maken.
Animal Kingdom is iets wat voor ons nog onbekend was: het is geen volwaardig attractiepark en het is geen volwaardig dierenpark. Het is juist een wereld waarin alles in elkaar smelt en overvloeit. In het park vieren rust, mens, natuur en cultuur hun hoogtijdagen: het park ademt cohesie, het ademt samenhang. De theming is zo goed gedaan dat het bijna niet opvalt maar aanvoelt als ‘gewoon’, het voelt aan als ‘echt’. Details in overvloed, steengoede attracties als Expedition Everest, Dinosaur en de Kilimanjaro Safari, geweldige dierenverblijven en prachtige shows: Animal Kingdom heeft de sfeer aan zijn (apen)kont hangen. Het is erg jammer dat het weer niet mee zat, want ik geloof zeker dat dit met een zonnetje erbij een van de meest indrukwekkende parken ter wereld is. Potverdorie, wat is dit park beestachtig goed.
Lars
Als afsluiting een ‘blitse’ compilatie van onze dag:
Ongelofelars 